Description
“Αντίθετα με την ποίησή μας που είναι γραμμένη στην πανελλήνια γλώσσα, η οποία και στις καλύτερες στιγμές της – που δεν είναι λίγες κι είναι πολύ αξιόλογες – έχει κάτι από το αλάθητο του μηχανοποίητου, επειδή είναι κομμένη και ραμμένη στα πρότυπα της ευρωπαϊκής και της ελληνικής ποιητικής, η διαλεκτική ποίηση του Βασίλη Μιχαηλίδη, με κορυφαίο δείγμα γραφής την “Εννάτη Ιουλίου”, είναι χειροποίητη και ταυτόχρονα αχειροποίητη. Χειροποίητη γιατί, επειδή ακριβώς είναι απόλυτα αυτοφυής, είναι φτιαγμένη από το σίγουρο και σταθερό χέρι ενός πρωτομάστορα, που έχει αφομοιωμένη στο ένστικτό του ολόκληρη την ποιητική μας παράδοση σε ό,τι καλύτερο διαθέτει, στην οποία βέβαια προσθέτει τη δική του σφραγίδα. Κι αχειροποίητη γιατί έχει τόση και τέτοια τελειότητα και αυτάρκεια σε όλα της, στο περιεχόμενο και στη μορφή, στις λεπτομέρειες και στο σύνολο, που σου δίνει την αίσθηση ότι δεν φτιάχτηκε, δε μπορεί να φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια, με καιρό και με κόπο, αλλά του δόθηκε έτοιμη κι άψογη από ουράνια χέρια, όπως τ’ αχειροποίητα εικονίσματα κι οι αγγελόχτιστες εκκλησίες, επειδή ήταν άξιος να του δοθεί. Κι ήταν άξιος, γιατί το σπάνιο τάλαντο που κληρονόμησε, δεν το σπατάλησε, δεν το εμπορεύτηκε, μ’αφοσιώθηκε σ’ αυτό ασκητικά, με το δέος ενός ιεροφάντη. Και σε μας, δόθηκε ένας τέτοιος ποιητής και μια τέτοια ποίηση, προφανώς επειδή ήμαστε άξιοι να μας δοθεί, σάρκα από τη σάρκα μας και οστούν απ’ τα οστά μας.” – ΠΡΟΛΟΓΙΣΜΑ, σσ.7-8
