Description
Αν το βιβλίο αυτό ήταν γεύμα, το ορεκτικό θα ήταν η ιστορική αναδρομή, το κυρίως πιάτο οι ιστορίες των Λεμεσιανών και το γλυκό – κιτρόμηλο – η γλυκόπικρη νοσταλγία των παλαιοτέρων για τα περασμένα. Οι “πελλολεμεσιανοί” λοιπόν σε όλο τους το μεγαλείο, με τα καλά τους και τα κακά τους. Και τι γίνεται όταν βάζουν τις μάσκες; Καλύπτονται ή αποκαλύπτονται; Θα φανεί στην πορεία…
Πάντως, για να γράψει κανείς ένα τέτοιο βιβλίο πρέπει να έχει τρέλα και – παθολογική μάλλον – λατρεία για το Καρναβάλι. Και πράγματι, ο Στέλιος Γεωργιάδης, ως φανατικός καρναβαλιστής, διαθέτοντας μπόλικη δόση και από τα δύο, προσφέρει ένα έργο ζωής που δεν είναι απλά ένα βιβλίο, αλλά μια γιορτή: της τρέλας, του γέλιου και της αταξίας. Μια ιστορία λεμεσιανή, κυπριακή και ταυτόχρονα παγκόσμια. Μια ιστορία γεμάτη συγκρούσεις και ανταγωνισμούς: μεταξύ των τάξεων, των κανταδόρων… των Λεμεσιανών με την αποικιοκρατία, την Εκκλησία και εννοείται, με την “αιώνια” αντίπαλο Λευκωσία.
Φυσικά όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Η πραγματική απόλαυση είναι οι αμέτρητες ιστορίες που παρατίθενται: για τον Μώμο, την αρκούδα που σατιρίζει, τα πονηρά Μπαλ Μασκέ στον κήπο του Αλλάχ, τις πελλόμασκες, τον καναπέ με τα παράνομα ζευγαράκια κάτω από τη σκάλα…
Ως γνήσιος καρναβαλιστής, ο συγγραφέας δεν διστάζει να κάνει και τις δικές του “αταξίες” στο βιβλίο, με προκλητικές ερωτήσεις, όπως: “Γιατί να γίνονται στη Λεμεσό τα Καρναβάλια;” και πλέον οι Λεμεσιανοί, που δεν θέλουν και πολλά, ξεσπαθώνουν: εναντίον της Λευκωσίας, της Πάφου, της Λάρνακας… και ποιος τους μαζεύει μετά;
Γιάννης Παπαδάκης, Κοινωνικός Ανθρωπολόγος
