Description
Signed by the author
ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ
Ο άνθρωπος κλεισμένος στο σπίτι,
ο σκύλος φέρνει απ’ έξω κύκλους.
Τη μέρα οι κύκλοι είναι ανοιχτοί
πάνω στην κορυφή του ορίζοντα,
το δειλινό αρχίζουν να στενεύουν.
Όσο λιγοστεύει το φως μικραίνει κι η αχτίνα τους
κι όλο πιο στενά, πιο ασφυκτικά ζώνει το σπίτι.
Το βράδυ δένεται σαν αλυσίδα γύρω από τους
τοίχους
και δεν αφήνει ν’ ανοίξουν οι πόρτες και τα
παράθυρα.
Μαζί γυρίζει κι η φωνή του.
Πριόνισμα μετάλλου αντηχεί στο φως της μέρας,
μαχαίρι κόβει το σκοτάδι και υγραίνεται,
γίνεται λάβα και χύνεται μέσα στο σπίτι.
Εκείνος μέσα πνίγεται, δεν αντέχει
η ψυχή του είναι στην κόλαση.
Ο άλλος έξω μετρά τον ήλιο με το βήμα του,
μετρά τις πέτρες και τα δέντρα, μετρά τη γη
και γεύεται τις μυρουδιές της κάπνιας και του
αίματος
και όσων πέρασαν χωρίς επιστροφή.
Σ’ ένα κόσμο σκοτεινό και παράλογο όλα γίνανε
ένα,
αυτός που γυρίζει απ’ έξω κι αυτός που κάθεται
μέσα,
η αιτία και του ενός και του άλλου.
Νύχτα! Όλος ο κόσμος ένα σφαλιγμένο σπήλιο
που το φωτίζει το φεγγάρι.
Όλος ο κόσμος τούτο το χαμένο σπίτι.
Σκοτεινή η νύχτα, μόνο, παγωμένο το φεγγάρι,
κανείς δεν έχει με ποιον να μιλήσει.
Ο πυροβολισμός στοίχειωσε μες στο σκοτάδι,
στοίχειωσε κι ο άνεμος επαναλαμβάνοντας το βογγητό
του,
φωνάζει με την κραυγή του η νύχτα
καθώς γλυστρά μέσα στα βήματά του το φεγγάρι.
Γυρίζει σέρνοντας το μισό κορμί του,
γράφοντας κύκλους με το αίμα του πάνω στο χώμα.
Κι εκείνος μέσα στο σπίτι πολεμά και δε βρίσκει τη
δύναμη
να σηκώσει το όπλο κατά την καρδιά του.
Τέλος δεν υπάρχει για κανένα.
Ύστερα ξημερώνει άλλη μια κίτρινη αυγή.
Εκείνος έξω ανοίγει τον κύκλο του
ίσαμε την κορφή του ορίζοντα,
ο άλλος μέσα μισανοίγει το παράθυρο,
παίρνει μισή αναπνοή και γρήγορα το κλείνει,
γιατί η νύχτα και πάλι είναι κοντά
κι ο κύκλος θα στενέψει ως το θάνατο.
– Από τη συλλογή Περαστική Άνοιξη
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Το πρώτο μου τραγούδι
Γιορτή
Ένα μαύρο φίδι
ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ (1980)
ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΣΤΟ ΒΟΡΡΑ (1981)
ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ (1974)
ΣΚΑΛΙΩΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ (1987)
Η ΣΤΕΡΝΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ (1987)
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ (1990)
