Description
Και η Ποίηση… ναι, ύπτιο κούμπι…
Το χέρι που σ’ ακούμπησε δεν το θυμάσει,
πρέπει να ήτανε στο στήθος σου μιαμαλάμη,
μια αξεπέραστη στοργή και πάνω απ’ τον ώμο
ένα χαμόγελο Αγγέλου απαστράπτον
δίχως τα δόντια, μόνο χείλη σαν χορδές
που πέρασαν, θαρρείς, σ’ ένα δοξάρι Μοίρας.
