Description
Η πιο γνωστή παραδοσιακή κυπριακή οικιστική αρχιτεκτονική τοποθετείται χρονικά από τον 18ο – 20ο αιώνα και έχει μια πλούσια ποικιλομορφία, η οποία βασίζεται τόσο στην σοφία και τον πειραματισμό χιλιάδων ετών, όσο και στην εισαγωγή και τον εμπλουτισμό τυπολογικών και μορφολογικών στοιχείων από εξωτερικούς πολιτισμικούς παράγοντες. Ενδιαφέρουσα και γεμάτη σοφία, ξεκινά ως μια καθαρά αγροτική αρχιτεκτονική, βασίζεται στις κλιματολογικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες και τα υλικά του τόπου, και είναι διαμορφωμένη από την οικολογική συνείδηση του οικοδόμου της περιόδου. Παραμένει σχεδόν αναλλοίωτη για χιλιάδες χρόνια πριν αρχίσει να δέχεται αμυδρές επιδράσεις, μορφολογικού κυρίως χαρακτήρα, από τους διάφορους πολιτισμούς που πέρασαν από το νησί. Ακολουθεί μια εξελικτική και, συνάμα, μεταλλασσόμενη πορεία τον 18ο αιώνα, όταν μεταφέρεται στα νέα επεκτεινόμενα αστικά κέντρα και εμπλουτίζεται από την τελευταία ακτινοβολία των μνημείων της φραγκικής, της βενετικής και της οθωμανικής περιόδου, καθώς και της νεοεισαχθείσας, τότε, αγγλικής αποικιοκρατικής αρχιτεκτονικής. Ο κύπριος τεχνίτης, περίεργος και εφευρετικός, συγχωνεύει όλα τα παραπάνω στοιχεία με τα νέα κοινωνιο-οικονομικά δεδομένα της βιομηχανικής επανάστασης για να διαμορφώσει τον νέο τύπο της κυπριακής αστικής αρχιτεκτονικής.
– Νάσω Χρυσοχού
