Ο Καλός Πολίτης και οι Άλλοι

Γ. Φ. Πιερρίδης

Ο ΚΑΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

‘Ητανε φυσικό να κάνουμε κι εμείς όνει-ρα, δηλαδή εγώ κι οι συμμαθητές μου στο γυμνάσιο. Η ομάδα αυτή της πρώτης νιότης είναι, για την κάθε γενιά, η πρώτη της εμπειρία φιλικής συντροφιάς – κι η μόνη αμέριμνη. Κι ο καθένας από κείνους που την αποτελούσαν τηνε φυλάγει ιδανική μέσα στη μνήμη τον. ‘Ελα όμως που αυτή η ιδανική εικόνα δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, ένας ιδεατός και χαμένος παράδεισος. Ακόμα και τότε, προτού σκορπίσουμε και πάρουμε ο καθένας τον δικό του δρόμο, η ομόνοια που μας ένωνε (παρά τις αντιδικίες μας πάνω σε ιδέες και θεωρίες) στηρίζονταν στην άγνοια της πραγματικότητας. Για μας, τότε, η πραγματικότητα ήταν εκείνα που μας λέγανε τα βιβλία• και τα βιβλία δε λένε πάντα την πικρή αλήθεια, την αλήθεια δηλαδή που τηνε βλέπει ο άνθρωπος αφόντας αρχίσει να παλεύει και να συμβιβάζεται για να ζήσει…