Description
ΔΑΝΤΗΣ ΚΑΙ ΒΕΑΤΡΙΚΗ
Ονειρεύτηκα τον Δάντη νεαρό·
έψαχνε τη χάρη και τη σύνεση,
την πίστη στο θόλο της καρδιάς.
Αναστέναζε… οι Μαύροι θα τον έκαιγαν,
οι Λευκοί σιωπούσαν για την τύχη του.
Τον είδα: περνά εννέα κύκλους της Κόλασης
ελαύνει στα εφτά στεφάνια του Καθαρτηρίου,
εισέρχεται στις σφαίρες του Παραδείσου.
Να ο Κήπος, οι μακάριοι με ρόδο φωτός,
το πολλαπλό γίνεται απλό, η κτήση έρωτας!
Θεσπέσια η Βεατρίκη και εύσχημον έαρ:
η ομίχλη εκτείνει χλαμύδα στο σώμα της,
τα στήθη δρόσος, τα μαλλιά σταλαγμίτες.
Ο Δάντης την κοίταγε κι εκείνη το Επάνω.
Ζήλεψα τον Ποιητή και ήθελα να ξυπνήσω.
Μα όμως όχι. Γιατί θα έχανα τα μάτια του,
και πώς θα την κοίταζα; Και πώς θα κοίταζα
το Επάνω χωρίς τα δικά της αιθέρια μάτια;
