Description
Signed by the author
ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΛΑΟΥΡΑ
Φύση, δεν ζήλεψα την ομορφάδα
που αδιάκοπα σκορπά η γλυκειά σου αγκάλη
και πλέει το κάθε τι μέσ’ στη δροσάδα
σαν τα φιλά το χαδευτό μαϊστράλι.
Γιατί, μια σπάνια ξέρω εγώ νεράδα
με ανείπωτα, παραμυθένια, κάλλη
και τέτοιο χρώμα σπέρνει αυτή η ορχάδα,
που, εσύ δεν γέννησες σαν δαύτην άλλη.
Κι αν απ’ την αίγλη σου μεθούν τ’ αστέρια,
λιγόπνοα που ‘νε και σιγοπεθαίνουν
αθάνατη γυρνάει αυτή στα αιθέρια
και μ’ ένα βλέμμα της τα πάντα ευφραίνουν,
Γίνεσαι εσύ ευωδιάρικη γιρλάντα
κι αυτή δαφνοστεφάνωτη μπαλάντα.
