Description
“Ούτε που μου επέρασεν που τον νουν πως κάποιος θα επεθάνισκε, άλλος θα αποκεφαλίζετουν, κάποιαν θα την εβίαζαν, κάποιος θα εζούσε, κάποιος θα επεθάνισκε τεχνικά τζιαι θα εγίνετουν ο περιβόητος Χεφλόγκεν.”
‘Ενα βιβλίο δρόμου, ένας αχταρμάς ανθρώπων, ένθεν και έξωθεν Γλασκόβης, που κόβουν τα μικρά τους δακτυλάκια, καπνίζουν τσιγάρα ακούγοντας Τομ Γουέιτς σε τζουκμπόξ, αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν στις παραλίες, γράφουν αλαζονικά ξεβράκωτα ποιήματα με σημασία ή χωρίς, κάνουν ή αποκυρήσσουν όνειρα. Μια πολυφωνική (κατα)γραφή στάσεων και ανυπότακτων υποστάσεων, των Αυτιστών και των υπολοίπων, στη συλλογική απέλπιδα (;) προσπάθειά τους να δημιουργήσουν κάτι με νόημα. Κι ας μην είναι (ούτε) αυτό αρκετό.
