Description
Όπως τζιαι να ‘σιει, με το που εφύαν οι Εγγλέζοι, ενομίσαμεν ότι εγινήκαμεν ανεξάρτητοι τζιαι κυρίαρχοι, αφού έθθα εδουλεύκαμεν πκιον ούλλοι μας για το συφφέρον του Βρεττανικού στέμματος. Επιστέψαμεν ότι εγινήκαμεν ούλλοι ελεύθεροι εργαζόμενοι τζιαι κύριοι του εαυτού μας. Υπολογίσαμεν ότι εν κρύφκει τίποτες ασσιημόπλαστον τζιαι ύπουλον η ιδέα της ελεύθερης αγοράς τζιαι του ελεύθερου εμπορίου. Εδεχτήκαμεν την άποψην ότι η ελεύθερη πρόσβαση στο κεφάλαιον τζιαι το δικαίωμαν της προσωπικής ιδιοχτησίας εννά κάμει καραττίν το ύψιστον αγαθόν, την αθθρώπινη ελευθερίαν. Μα εστραώθηκαμεν, άραες σου, τόσον πολλά; Για τούτα ακριβώς προειδοποιούν μας ο Μαρξ τζιαι ο Ένγκελς, αφού για τζιείνους, με τη γράσην “ελεύθερον εμπόριον”, “στον τόπον της καλυμμένης που θρησκευτικές τζιαι πολιτικές αυταπάτες εκμετάλλευσης”, η αστική τάξη “έβαλεν την ωμήν, ξιθκιάντροπην, άμεσημ απάθθρωπην εκπετάλλευσην” (σ. 11). Η αστική τάξη κατρατζιυλά, όπως φαίνεται, δίχα αντρόσσιν.
Απόσπασμα που το Επίμετρον
